چرا استوری را استوری نمی‌کنم؟

1. بررسی یک شک بزرگ
2. بررسی یک پژوهش غیرعلمی
3. بررسی یک نسخه غیرتجویزی و نامحبوب

در صنعت بازاریابی (و شاید بقیه صنایع) مرسوم است که اگر کسی صفحه اینستاگرام شما را در استوری‌هایش منشن کند، شما هم استوری او را استوری می‌کنید و حتی گاهی صفحه او را هم منشن. این پروسه ممکن است ادامه‌دار باشد و این بار، شخص شماره یک، استوری «بَک‌شده» شما را «بازبک» کند!

من هم به پیروی از این رسم‌، در سال‌های گذشته این کار را انجام می‌دادم و گمان می‌کردم کار درستی است و به‌معنای احترام متقابل است؛ اما در میانه مسیر به این فعالیت شک کردم. نمی‌گویم کار غلطی است اما من شک کردم. چراییش را توضیح می‌دهم.

استوری‌هایی که درباره من (و هر شخص دیگری) گذاشته می‌شود «معمولا» حاوی محتوایی است که در آن از من تعریف و تمجید شده است. اصلا بازی استوری‌های این‌چنینی همین است که شخص بزرگواری به شما لطف داشته و کلمه‌ای، خطی یا پاراگرافی در تحسین شما استوری کرده و خودتان را هم منشن.

قطعا ادب حکم می‌کند که منِ نوعی روی این استوری «ریپلای» بزنم و از آن عزیز بابت محبتش تشکر کنم که اتفاقا کار خیلی خوبی است؛ من با آن قسمت از موضوع مشکل دارم که آن تعریف و تمجید را در معرض دید دنبال‌کنندگان صفحه خودم بذارم.

حالا بیایید قصه را از زاویه دیگری ببینیم.

من به عنوان یک محتواپیشه در کدام سمت ایستاده‌ام؟ قطعا در سمت مخاطبم.

من گمان می‌کنم که استوری‌های این‌چنینی برای بخش زیادی از مخاطبان آزاردهنده باشد. حتی یک پژوهش غیرعلمی (در حد نظرسنجی توییتری) هم برگزار کردم تا ببینم چقدر درست یا غلط فکر می‌کنم. این آمار را ببینید:

من آگاهم که نتیجه این پژوهش دقیق نیست اما شاید در حد یک اشاره، قابل‌اعتنا باشد. طبق این نظرسنجی، استوری‌کردنِ استوری برای 80درصد از مخاطبان من آزاردهنده بوده است.

با یک مثال ادامه می‌دهم. من در دو رویداد اخیری که به‌عنوان سخنران حضور داشتم در بیشتر از 200 استوری منشن شدم. فرض کنید که قرار بود من همه آن‌ها را استوری کنم؟ چه اتفاقی می‌افتاد؟ آیا مخاطبم اذیت نمی‌شد؟ آیا کار به جایی نمی‌رسید که دیگر استوری‌های من را دنبال نکند و یا حتی «میوت» کند؟

من (همچنان منِ نوعی را فرض کنید) موضوعات مهم‌تری سراغ دارم که درباره‌شان صحبت کنم. من ترجیح می‌دهم که هر وقت استوری گذاشتم، اولین استوری‌ای باشد که مخاطبم از بین آن‌همه پیشنهادهای رنگارنگ به سراغش می‌کند تا ببیند این بار برایش چه دارم. من گمان می‌کنم بازنشر بیش از حد باعث می‌شود که ارزش ذهنی استوری‌های من در ذهن مخاطب صفحه‌ام پایین بیاد.

حالا چرا این متن را نوشتم؟

چون وقتی یک رفتاری تبدیل به رسم‌ورسوم می‌شود، رعایت‌نکردنش ممکن است بی‌احترامی تلقی شود.

چندین و چند نفر به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم از من پرسیده بودند که چرا این رسم را به جا نمی‌آورم.

این متن را یک جوابیه می‌بینم به همه این عزیزان. استوری‌نکردن استوری در نگاه من یک رفتار عادی است و ربطی به بی‌احترامی یا به قول فرنگی‌ها «آندرمایند»کردن کسی ندارد.

امیدوارم با این توضیحات منظورم را رسانده باشم.

آیا متوقف‌کردن بازنشر استوری را به بقیه هم پیشنهاد می‌کنم؟

پیشنهاد می‌کنم اما قطعا تجویز نه! همه شما بزرگ و بزرگوارید و صلاح خودتان را بهتر می‌دانید.

آیا این موضوع در مورد همه استوری‌ها صدق می‌کند؟

قطعا نه. من به‌هیچ‌وجه مخالف بازنشر نیستم. این فیچر جذاب اینستاگرام را خود من هم «به‌ندرت» استفاده خواهم کرد؛ در جایی که احساس کنم جای درستی است، استوری موردنظر حرف خیلی مهمی دارد که بقیه هم باید ببینند و از همه مهم‌تر اینکه مخاطبم اذیت نمی‌شود.

همین.

ارادتمند

یوسف فراهانی